Hoe is je passie voor orthomoleculaire geneeskunde ontstaan?
Ik was al twee en een half jaar in de weer met vitaminen, mineralen, vetzuren, superfoods, kombucha... Ondertussen had ik geen idee dat je daar je beroep van kon maken. Toen ik bij een acupuncturist terechtkwam voor een schouderblessure, las ik in de wachtruimte een orthomoleculair tijdschrift. Ik was 32 en wist ineens wat ik wilde worden: orthomoleculair therapeut.
Wat zou elke gezondheidsprofessional moeten weten volgens jou?
Dat je het symptoom niet moet behandelen, maar de oorzaak. Hoe logisch dat ook klinkt, vaak gebeurt het niet. Dat is precies wat Natura Foundation wél doet en ik ben echt trots dat ik daar een bijdrage aan lever. Als je me 10 jaar geleden zou zeggen dat ik voor een klas zou staan en als therapeut zou werken zou ik spontaan in paniek raken. Ik heb veel spannende momenten meegemaakt maar toch gedaan. Ik weet dat dit is waar mijn hart ligt.
Wanneer rijd je aan het einde van de dag tevreden naar huis?
Elke dag eigenlijk. Ik leg elke dag een steentje neer aan mijn weg, soms doe ik een halve straat voor mijn gevoel, soms een steentje, maar altijd ben ik ermee bezig. En daarin neem ik mijn studenten graag mee.
Welke opleidingen heb je zelf gevolgd?
Ik begon met cursussen bij andere opleiders, waaronder op het gebied van microbiologie. Op een gegeven moment wilde ik een praktijk beginnen en bezocht een Regionale Praktijkbijeenkomst met Margo Peinemann. Ik wist totaal niet waar ze het over had: HPG-as, prolactine, ga zo maar door. Toen wist ik dat ik verder moest. Dat was een angstaanjagende en prettige avond die ik toen had; ik was bewust onbekwaam en wilde bewust bekwaam worden. Daarom heb ik alle cursussen van de opleiding Orthomoleculair Therapeut gedaan en – direct daarna – de klinische PNI.
Wat doe je naast doceren nog meer?
Ik werk deeltijd in een adviesdrogisterij in Zeeland, schrijf monografieën, voer een praktijk Food4Medicine en geef les. Sinds een jaar geef ik ook praktijkseminars aan andere therapeuten in de regio.
