Kennisbank

Indicaties

HPG-as

De hypothalamus-hypofyse-gonaden (HPG)-as is een belangrijk fysiologiesysteem in het menselijk lichaam. Het reguleert de productie en afgifte van geslachtshormonen en de ontwikkeling van de voortplantingscellen.

Onderdelen van de HPG-as

De hypothalamus-hypofyse-gonaden (HPG)-as is een belangrijk fysiologiesysteem in het menselijk lichaam. Het reguleert de productie en afgifte van geslachtshormonen en de ontwikkeling van de voortplantingscellen. De HPG-as bestaat uit 3 belangrijke onderdelen waartussen een nauwe wisselwerking bestaat:

  • De hypothalamus
  • De hypofyse
  • De geslachtsklieren (ook wel gonaden)

De hypothalamus is gelegen in de hersenen en fungeert als primair regelcentrum voor al deze assen en stimuleert de hypofyse tot het aanmaken van verschillende hormonen. 

Werkingsmechanisme

  • De hypothalamus signaleert lage geslachtshormoonspiegels (zoals testosteron, estradiol en progesteron)
  • De hypothalamus produceert het gonadotropine-releasing hormoon (GnRH) 
  • GnRH wordt in een pulserend patroon afgegeven aan het bloed en bereikt de gonadotrope cellen van de hypofyse
  • Deze endocriene cellen in de hypofysevoorkwab produceren vervolgens de volgende gonadotropines: 
    • Luteïniserend hormoon (LH) 
    • Follikelstimulerend hormoon (FSH) 
  • LH en FSH worden aan het bloed afgegeven en komen via de circulatie terecht bij de geslachtsklieren 
  • In de geslachtsklieren (testikels of eierstokken) worden de geslachtshormonen geproduceerd. 

Mannen en vrouwen maken dezelfde geslachtshormonen uit cholesterol, maar in een andere verhouding en met een andere functionaliteit. 

Allereerst wordt uit cholesterol het hormoon pregnenolone gevormd, daarna dehydro-epiandrosteron (DHEA) en progesteron en daaruit androsteendion. Dit zijn allen voorloperhormonen van testosteron en oestrogenen. De balans tussen progesteron en oestrogeen is zowel bij mannen als vrouwen belangrijk. Wanneer een van de twee overheerst, kunnen er gezondheidsklachten ontstaan.

Geslachtshormoonproductie

In de testikels bevinden zich de cellen van Leydig en de sertolicellen. In de leydigcellen vindt onder invloed van LH de omzetting plaats van de voorloperhormonen naar progesteron en vervolgens testosteron. Het hormoon FSH helpt bij dit proces door de cellen van Leydig gevoeliger te maken voor LH. In de sertolicellen stimuleert progesteron de synthese, rijping en motiliteit van spermacellen, wat cruciaal is voor de vruchtbaarheid. Door te binden aan de sertolicellen bevordert FSH bovendien de productie van spermacellen (spermatogenese). De productie van progesteron bij mannen blijft relatief constant tijdens het leven.  

Testosteron is het belangrijkste mannelijke geslachtshormoon. Het is onder andere essentieel voor de spermaproductie, de vorming van de mannelijke geslachtskenmerken, spiergroei en libido [2]. In mindere mate wordt testosteron ook gemaakt in de bijnieren. Testosteron kan omgezet worden naar dihydrotestosteron (DHT) onder invloed van het enzym 5α-reductase. DHT is een sterkere vorm van testosteron en verantwoordelijk voor mannelijke kenmerken zoals baardgroei, zware stem en prostaatfunctie. De testosteronproductie begint al in de foetale fase, piekt rond de puberteit en neemt daarna heel geleidelijk af met de leeftijd. Vanaf ongeveer 30-40 jaar begint de testosteronspiegel langzaam te dalen, met ongeveer 1% per jaar.

In tegenstelling tot vrouwen, komt estradiol, de meest actieve vorm van oestrogeen, maar in kleine hoeveelheden voor bij mannen. In de sertolicellen in de testikels wordt testosteron deels omgezet naar estradiol onder invloed van aromatase-enzymen. Dit proces wordt gestimuleerd door FSH. Ook in het lichaam kan estradiol gevormd worden uit testosteron. Estradiol speelt een cruciale rol in de spermatogenese, de rijping van spermacellen, libido en botgezondheid [3].

Bij mannen draagt de functionerende HPG-as dus bij aan spermatogenese, libido, spiergroei, vruchtbaarheid en algehele gezondheid. 

Geslachtshormoonproductie bij de vrouw

De productie van vrouwelijke geslachtshormonen (estradiol en progesteron) vindt plaats in de eierstokken (ovaria). De hormoonproductie fluctueert bij vrouwen echter veel meer dan bij mannen. Dit geldt voor zowel de gonadotrope als geslachtshormonen. Dit komt door de verschillende fasen van de menstruatiecyclus en de leeftijd van de vrouw. De hormoonproductie bij een vrouw in de vruchtbare leeftijd is aanzienlijk anders dan bij een vrouw in de peri- of postmenopauzale leeftijd.  

In de folliculaire fase van de menstruatie, ook wel de oestrogene fase, rijpt de eicel in het follikel. In de thecacellen van dit follikel wordt onder invloed van LH het hormoon androsteendion geproduceerd uit voorloperhormonen. Androsteendion wordt deels ook omgezet naar testosteron. Beide hormonen verplaatsen zich vervolgens naar de granulosacellen van de follikels die onder invloed staan van FSH en het enzym aromatase bevatten. Aromatase zorgt ervoor dat zowel androsteendion als testosteron grotendeels om worden gezet naar estradiol. De omzetting van testosteron naar estradiol is efficiënter; androsteendion wordt daarom eerst naar testosteron omgezet en daarna in estradiol. 

Estradiolspiegels lopen op in de folliculaire fase en zijn op het hoogst vlak voor de ovulatie. In de vruchtbare leeftijd is estradiol het belangrijkste vrouwelijk geslachtshormoon. Het is essentieel voor de ontwikkeling van de vrouwelijke secundaire geslachtskenmerken, menstruatiecyclus, vruchtbaarheid en botdichtheid [2]. Estradiol kan omgezet worden naar estron en andersom. Estron is een zwakker oestrogeen dat invloed uitoefent op de menstruatiecyclus, de botgezondheid en het cardiovasculaire systeem. Na de menopauze, wanneer het aantal follikels in de eierstokken afneemt, neemt ook de estradiolspiegel af en wordt estron de dominante vorm van oestrogeen. Vetweefsel dat estron produceert krijgt dan een grotere rol in de hormoonproductie. Estriol en estetrol, de andere twee vormen met oestrogene activiteit, zijn van belang bij de zwangerschap.

Er wordt in de folliculaire fase nog weinig progesteron gemaakt, omdat de follikelcellen progesteron vrijwel direct omzetten in andere hormonen en uiteindelijk estradiol. Estradiol zorgt voor een toename van LH-receptoren in de follikel, waardoor deze gevoeliger wordt voor LH. 

Wanneer de follikel genoeg estradiol produceert geeft dit positieve feedback aan de hypofyse. De hypofyse reageert door extra LH te produceren. Deze piek in LH zet de ovulatie (eisprong) in gang. De follikelcelwand breekt af, waardoor de eicel vrijkomt. Het corpus luteum (gele lichaam) vormt zich uit de overgebleven follikel en gaat progesteron produceren. Deze tweede fase in de menstruele cyclus staat vooral onder invloed van progesteron. Progesteron bereidt het endometrium voor op een mogelijke implantatie van een bevruchte eicel door de aanmaak van slijmklieren en verdikking van het slijmvlies te bevorderen. Als er geen bevruchting plaatsvindt, gaat de eicel ten gronde en nemen de estradiol en progesteronproductie af. Vooral de daling in progesteron leidt tot vaatkramp in de arteriolen, waardoor de bloedtoevoer naar de capillairen afneemt, het endometrium afsterft en de menstruatie in gang wordt gezet. 

Wanneer er wel een bevruchting optreedt, blijft de progesteronproductie hoog. Het voorkomt samentrekkingen van de baarmoeder (en dus vroeggeboorte) bij zwangere vrouwen. 

In de peri- en premenopauzale fase neemt het aantal follikels in de eierstokken drastisch af. De ovulatie wordt vaker overgeslagen en het corpus luteum wordt niet meer gevormd. De synthese van estradiol en progesteron neemt af. Na de menopauze blijven deze waarden permanent laag. Omdat er geen negatieve terugkoppeling meer is van de geslachtshormonen naar de hypothalamus en hypofyse, blijft de productie van LH en FSH door de hypofyse wel doorgaan.

Evolutionaire context van de HPG-as

Op 3 momenten in het leven is HPG-as-activiteit cruciaal en pieken de gonadotrope en geslachtshormonen: tijdens de foetale ontwikkeling voor de geslachtsdifferentiatie, in de eerste postnatale maanden en tijdens de puberteit wanneer de vruchtbare levensfase wordt ingezet. In de vroege kindertijd is de HPG-as minder actief om normale groei en ontwikkeling te bevorderen [4]. Vanaf de puberteit reguleert de HPG-as de functionaliteit van het voortplantingssysteem en bepaalt het, evolutionair gezien, de overleving van de soort [5]. In feite verstoort de lage estradiol- en progesteronproductie na de menopauze de HPG-as. Vrouwen worden dan vatbaarder voor verschillende verouderingsaandoeningen [6].

De HPG-as zorgt er daarnaast voor dat voortplanting niet willekeurig plaatsvindt, maar er rekening wordt gehouden met omgevingsfactoren. De HPG-as schakelt bijvoorbeeld af wanneer er teveel stressoren zijn (zoals nutriëntentekorten of chronische stress) die de overlevingskans van de nakomeling(en) ondermijnen. In dit opzicht werkt de HPG-as nauw samen met de andere hypothalamus-hypofyse assen: de HPA-as, de HPT-as en de HPS-as. 

Handhaven van de homeostase van de HPG-as

De activiteit van de HPG-as wordt gereguleerd door de hypothalamus die het hormoon GnRH afgeeft. GnRH wordt beïnvloed door zowel hormonale als neuronale factoren die het systeem in homeostase proberen te houden. 

Binnen het hormonale circuit vindt zowel negatieve als positieve feedback plaats via de geslachtshormonen om de hormonale balans en voortplanting te ondersteunen. Negatieve feedback overheerst bij het handhaven van hormonale balans in de HPG-as. De geslachtshormonen (oestrogeen, progesteron en testosteron) die door de gonaden worden geproduceerd, geven feedback aan zowel de hypothalamus als de hypofyse. Wanneer de concentratie van deze hormonen in het bloed stijgt, wordt de productie van GnRH, LH, en FSH onderdrukt. Dit leidt tot een afname van de hormoonproductie door de gonaden. Dit mechanisme helpt om hormonale balans te handhaven en te voorkomen dat de hormoonspiegels te hoog worden. Positieve feedback is cruciaal voor vrouwen gedurende de menstruatiecyclus. De stijgende oestrogeenspiegels tegen het einde van de folliculaire fase stimuleren namelijk de afgifte van GnRH. Dit leidt tot een toename van de LH-spiegels, waardoor de ovulatie op gang komt [2]. 

Andere hormonen die de HPG-as beïnvloeden zijn leptine, ghreline en insuline. Leptine speelt een rol in de energiehomeostase en staat op die manier in verbinding met vruchtbaarheid en de energievraag die er nodig is om te kunnen voortplanten [7]. Leptine stimuleert GnRH en ondersteunt de functie van de HPG-as. Insuline kan de afgifte van het GnRH hormoon door de hypothalamus reguleren, omdat GnRH-producerende neuronen insulinereceptoren bevatten. Insuline stimuleert de afgifte van GnRH en bevordert daarmee de productie van LH en FSH door de hypofyse [8]. Naast de invloed die beide hormonen hebben op de afgifte van GnRH, LH en FSH, beïnvloeden ze lokaal ook de functionaliteit van de leydig- en sertolicellen in de testes en de theca- en granulosacellen in de eierstokken [9,10]. Ghreline, ook wel het hongerhormoon, werkt tegengesteld aan leptine en remt juist de HPG-as op het moment dat er energietekort is. 

Ook neuronale factoren beïnvloeden de HPG-as. Kisspeptine, een neuropeptide dat in de hypothalamus wordt geproduceerd, speelt bijvoorbeeld een belangrijke rol bij de activering van GnRH-neuronen en beïnvloedt zo de algehele functie van de HPG-as [11,12]. Daarnaast zijn neurotransmitters zoals dopamine, serotonine en gamma-aminoboterzuur (GABA) in staat de GnRH-afgifte te moduleren [13]. 

Relatie tussen de HPG-as en andere systemen

  • Oestrogeenhuishouding. Oestrogeen is onderdeel van de HPG-as [2]. Het wordt gemaakt in de gonaden (testikels bij mannen en eierstokken bij vrouwen). De hormoonproductie door de hypothalamus (GnRH) en de hypofyse (LH en FSH) beïnvloedt daarmee direct de oestrogeenhuishouding. Andersom, beïnvloedt oestrogeen de HPG-as door negatieve feedback op de hypothalamus en hypofyse, wat de afgifte van LH en FSH vermindert en zo de productie van oestrogeen en andere voortplantingshormonen reguleert. Tijdens de ovulatie kan een hoge oestrogeenspiegels positieve feedback geven, wat een piek in LH en FSH veroorzaakt en de ovulatie op gang brengt. Oestrogeen oefent veel verschillende functies uit op het lichaam en is onder meer betrokken bij zowel de mannelijke als vrouwelijke vruchtbaarheid, menstruele cyclus, botgezondheid, cardiovasculaire functie, hersenfunctie en stemming en huid.  
  • Progesteronhuishouding. Tijdens de activatie van de HPG-as wordt ook progesteron gemaakt [2]. De HPG-as beïnvloedt daarmee direct de progesteronhuishouding. Andersom beïnvloedt progesteron de HPG-as door negatieve feedback op de hypothalamus en hypofyse. Deze negatieve feedback helpt de hormonale balans te behouden en voorkomt overproductie van geslachtshormonen. Progesteron is een belangrijk voorloperhormoon dat in andere hormonen omgezet kan worden. Progesteron is onder meer betrokken bij de mannelijke en vrouwelijke vruchtbaarheid, ovulatie, menstruatiecyclus, zwangerschap, stemming, thermoregulatie, slaap en het immuunsysteem. 
  • Testosteronhuishouding. De productie van testosteron hoort bij de HPG-as [2]. De HPG-as beïnvloedt daarmee direct de testosteronhuishouding. De testosteronhuishouding beïnvloedt de HPG-as ook door een negatieve feedback. Hoge testosteronniveaus signaleren de hypothalamus en hypofyse om de afgifte van GnRH en LH te verlagen, wat de productie van testosteron vermindert. Dit helpt om de testosteronniveaus in evenwicht te houden. Testosteron is belangrijk voor de ontwikkeling van mannelijke geslachtskenmerken, vrouwelijke en mannelijke vruchtbaarheid, spiergroei en spierkracht, botgezondheid, libido, stemming, energieniveaus en rode bloedcelproductie. 
  • HPA-as. In zowel de HPA-as als de HPG-as zijn de hypothalamus en de hypofyse belangrijke regulerende organen. Ze zijn nauw met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar wederzijds. De HPA-as beïnvloedt de HPG-as door tussenkomst van glucocorticoïden zoals cortisol. Cortisol voorkomt de productie en afgifte van GnRH in de hypothalamus en LH-secretie door de hypofyse [14]. Dit onderbreekt de productie van geslachtshormonen door de gonaden. Een geactiveerde HPA-as (bijvoorbeeld chronische stress) beïnvloedt daarmee op een negatieve manier de vruchtbaarheid en voortplanting. Bij een overactieve HPA-as slaat de balans door naar ‘survival of the self’ in plaats van ‘survival of the species’, waar de HPG-as van belang is [15].

    Andersom beïnvloeden eindproducten uit de HPG-as, zoals oestrogenen en testosteron, de HPA-as. Oestrogeen stimuleert over het algemeen de HPA-as en kan de stressrespons versterken, maar kan ook helpen bij de cortisolregulatie [16]. Testosteron remt de HPA-as en helpt bij het onderdrukken van stress en beschermt het lichaam tegen overmatige stressreacties. Hieruit blijkt dat geslachtsverschillen in de HPA-as ontstaan ​​door de werking van geslachtshormonen.
  • HPT-as: In zowel de HPT-as als de HPG-as zijn de hypothalamus en de hypofyse belangrijke regulerende organen. Ze werken nauw samen om het energieverbruik, de voortplanting en hormonale balans te reguleren. De schildklier is het doelorgaan van de HPT-as. Een normale schildklierfunctie is cruciaal voor de activiteit van de HPG-as. Verstoringen op schildklierniveau beïnvloeden de HPG-as als volgt: een trage schildklier vermindert de afgifte van GnRH en dus de productie van LH, FSH en geslachtshormonen. Aromatase, het enzym dat testosteron omzet naar oestrogeen, is ook schildklierhormoonafhankelijk [17]. Bij een trage schildklier en verminderde aromatase-activiteit kan de oestrogeenproductie dalen. Een te actieve schildklier en hoge waarden van de schildklierhormonen T3 en T4 ontregelen eveneens de hormonale balans. Een actieve schildklier verhoogt de productie van het SHBG-eiwit, waardoor geslachtshormonen gebonden worden en minder in vrije vorm voorkomen. Minder beschikbaar oestrogeen, progesteron en testosteron beïnvloeden op hun beurt de vruchtbaarheid [18].

    Andersom beïnvloeden eindproducten van de HPG-as, zoals oestrogenen en testosteron, ook de werking van de schildklier. De schildklier brengt zowel oestrogeen- als progesteronreceptoren tot expressie. Oestrogeen kan de lever stimuleren om meer thyroxine-bindend globuline (TBG) aan te maken, dat schildklierhormonen (T3 en T4) in het bloed bindt en vrij (actief) schildklierhormoon minder beschikbaar maakt [19]. Dit kan de schildklier aanzetten tot extra productie van schildklierhormoon, dus extra activatie. Progesteron stimuleert de afgifte van thyroid-stimulerend hormoon (TSH) door de hypofyse en beïnvloedt daarmee de productie van schildklierhormonen. Het kan ook de omzetting van T4 naar actief T3 bevorderen. Hoge testosteronniveaus daarentegen kunnen de HPT-as remmen, via het remmen van de omzetting van T4 naar T3. Dit laat zien dat geslachtsverschillen bestaan in de HPT-as.
  • HPS-as: In zowel de hypothalamus-hypofyse-somatotrope (HPS)-as als de HPG-as zijn de hypothalamus en de hypofyse belangrijke regulerende organen. Ze werken nauw samen om groei en ontwikkeling te bevorderen. Belangrijke actoren van de HPS-as zijn groeihormoon (GH) en insuline-achtige groeifactor 1 (IGF-1) [20]. De somatotrofe cellen in de hypofyse maken GH, waarna GH de lever stimuleert om IGF-1 te maken. De hypothalamus stuurt dit proces aan onder invloed van GnRH en remt juist de vrijzetting van GH door de hypofyse middels de productie van het hormoon somatostatine. GH en IGF-1 hebben ook effect op de HPG-as. Zo is bijvoorbeeld gebleken dat IGF-1 de gevoeligheid van gonadotropine-releasing hormone (GnRH) neuronen in de hypothalamus verbetert, waardoor de afgifte van GnRH wordt gestimuleerd, de secretie van LH en FSH wordt bevorderd, net als de geslachtshormonen [20]. IGF-1 stimuleert ook het kisspeptine dat GnRH activeert.

    Andersom beïnvloeden hormonen van de HPG-as ook de GH-afgifte. Oestrogenen en testosteron stimuleren de GH-activiteit. Dit uit zich bijvoorbeeld in de groeispurt in de puberteit. De geslachtshormonen hebben ook effect op somatostatine. Oestrogenen stimuleren de expressie van somatostatine in de hypothalamus en remmen daarmee indirect GH, terwijl testosteron een onderdrukkend effect lijkt te hebben op somatostatine en GH verhoogt.
  • Cholesterolhuishouding. Cholesterol, dat gesynthetiseerd wordt in de lever, is een essentiële bouwstof voor de productie van geslachtshormonen. Zonder cholesterol kan de HPG-as niet goed functioneren. Te weinig beschikbaar cholesterol kan de geslachtshormoonproductie verminderen. Daarentegen kan een teveel aan cholesterol eveneens hormonale disbalansen veroorzaken [21].

    De geslachtshormonen zelf beïnvloeden ook de cholesterolhuishouding. Oestrogenen verbeteren het lipidenprofiel: ze verhogen HDL en verlagen LDL [22]. Bij een oestrogeendaling rond en na de menopauze neemt het risico op verhoogde LDL-cholesterolwaarden en aanverwante aandoeningen als cardiovasculaire ziekten daarom toe [23]. Testosteron ondersteunt de cholesterolbalans en bevordert een gezonde LDL/HDL-verhouding [24]. 
  • Leptinehuishouding. De HPG-as en de leptinehuishouding zijn nauw met elkaar verbonden. Leptine is een hormoon dat voornamelijk wordt geproduceerd door vetcellen (adipocyten) en een signaalfunctie heeft wat betreft de energievoorraad in het lichaam. Bij voldoende energie geeft leptine toestemming om belangrijke functies als groei en reproductie uit te voeren. Een minimale hoeveelheid leptine in de hypothalamus is nodig voor een normale HPG-as activiteit en productie van geslachtshormonen [20]. Leptine stimuleert GnRH afgifte door de hypothalamus en leidt tot productie van LH, FSH en de geslachtshormonen. Leptine is onmisbaar in de puberteit en voor het behoud van vruchtbaarheid. Zo kan een zwangerschap niet optreden zonder de ‘goedkeuring’ van leptine, omdat dit anders de eisprong voorkomt. Bij te lage leptinespiegels (en dus te weinig energie) wordt de HPG-as onderdrukt. Bij een leptineresistentie (hoge leptinespiegels, vaak bij mensen met obesitas) nemen de hersenen leptine niet goed waar. Dit leidt ook tot een verstoring van de HPG-as [25].

    Andersom beïnvloedt de HPG-as de leptinespiegels en leptinegevoeligheid. Estradiol kan de leptinesecretie uit vetweefsel stimuleren, vooral tijdens de luteale fase van de menstruatiecyclus wanneer de estradiol- en progesteronspiegels verhoogd zijn [26]. Androgenen, zoals testosteron, verlagen daarentegen de leptinespiegels. 
  • Insulinehuishouding. De HPG-as en de insulinehuishouding zijn nauw met elkaar verbonden [27]. Insuline wordt geproduceerd in de pancreas en reguleert het bloedglucosegehalte. Insuline speelt ook een belangrijke rol in de productie en balans van geslachtshormonen. Het reguleert de GnRH-afgifte door de hypothalamus en bevordert daarmee de productie van LH, FSH en de geslachtshormonen. Ook ondersteunt het de productie van het eiwit SHBG dat de balans in vrije geslachtshormonen in het lichaam bewaakt. Insulineresistentie en hoge insulinewaarden beïnvloeden nadelig de HPG-as [25]. Een verminderde productie van SHBG en meer vrij circulerende hormonen wordt bijvoorbeeld in verband gebracht met het polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS) [28].

    Andersom verbeteren geslachtshormonen als oestrogeen en testosteron de insulinegevoeligheid. Rond de menopauze, wanneer oestrogeenspiegels dalen, ervaren vrouwen vaker een afname van de insulinegevoeligheid waardoor glucose minder goed wordt opgenomen en makkelijker leidt tot vetopslag.
  • Immuunsysteem. De interactie tussen de HPG-as en het immuunsysteem is complex, maar van wezenlijk belang voor de reproductie en algehele gezondheid. Ontstekingen en geactiveerde immuuncellen kunnen de productie van GnRH, LH, FSH en geslachtshormonen verstoren, terwijl geslachtshormonen zelf ook immuunreacties kunnen reguleren [29]. Pro-inflammatoire cytokinen zoals TNF-α en IL-1 kunnen de synthese van geslachtshormonen onderdrukken [30].

    Anderzijds dragen geslachtshormonen bij aan de ontwikkeling en activiteit van het immuunsysteem [31]. Oestrogeen is cruciaal voor de ontwikkeling, activatie en differentiatie van T- en B-cellen. Over het algemeen werken oestrogenen immuunstimulerend en kunnen ze, bij overstimulatie, auto-immuunziekten in de hand werken [31]. Progesteron en androgenen worden eerder beschouwd als immuunonderdrukkend. Tijdens de zwangerschap is progesteron in zijn functie als immuunmodulator essentieel om te voorkomen dat het immuunsysteem de foetus afstoot.
  • Neurotransmitterbalans. De HPG-as en neurotransmitters beïnvloeden elkaar wederzijds. Neurotransmitters zoals dopamine, serotonine, GABA en glutamaat reguleren namelijk de afgifte van GnRH, LH en FSH die op hun beurt de productie van de geslachtshormonen reguleren [32]. Een veranderd neurotransmitterprofiel waarbij serotonine, dopamine, GABA en acetylcholine zijn verlaagd terwijl glutamaat is verhoogd, lijkt ten grondslag te liggen aan een overstimulatie van GnRH en PCOS als gevolg.

    Anderzijds beïnvloeden oestrogeen, progesteron en testosteron de neurotransmitters in het brein [33]. Oestrogenen spelen een cruciale rol bij het reguleren van dopamine, GABA en serotonine, wat van invloed is op stemming en gedrag. Progesteron stimuleert GABA; lage progesteronspiegels kunnen leiden tot angst en slaapproblemen. Testosteron beïnvloedt verschillende cognitieve en emotionele processen, doordat het dopaminerge en GABA-erge effecten versterkt en serotonine-effecten moduleert.

Organen

Hypothalamus: deze hersenstructuur speelt een essentiële rol in de aansturing van het zenuw- en hormonale stelsel ten einde de homeostatische balans in het lichaam te bewaken. De hypothalamus reguleert bij een verstoring de verschillende assen: HPA-as, hypothalamus-hypofyse-schildklier (HPT)-as, de hypothalamus-hypofyse-gonaden (HPG)-as en de hypothalamus-hypofyse-somatotrope (HPS)-as. 

Hypofyse: dit is de centrale klier van het hormoonstelsel. Deze hormoonproducerende klier in de hersenen coördineert de activiteit van andere endocriene klieren in het lichaam. Het is in feite de endocriene schakel tussen de hersenen en de periferie. 

Eierstokken (bij vrouwen): de eierstokken hebben een belangrijke functie in de voortplanting en productie van vrouwelijke geslachtshormonen (voornamelijk oestrogeen en progesteron). Eierstokken bevatten eicellen die zich ontwikkelen tot Graafse follikels waarna de eisprong (ovulatie) plaatsvindt. 

Testikels (bij mannen): de testikels produceren het makkelijke geslachtshormoon testosteron dat de spermatogenese en de ontwikkeling van mannelijke geslachtskenmerken bevordert.

Gerelateerde leefstijlinterventies

  • Voeding rijk aan goede vetten om cholesterol te kunnen maken. Dit is een balans tussen gezonde verzadigde vetten (uit onder meer eieren, kokosolie en roomboter), onverzadigde vetten (uit onder meer olijfolie, avocado’s en vette vis) en omega 3-vetzuren (uit bijvoorbeeld vette vis en algen). Transvetzuren, teveel omega 6-vetzuren (uit bijvoorbeeld geraffineerde plantaardige oliën) en een teveel aan verzadigde vetzuren werken vruchtbaarheid tegen [34]
  • Voldoende eiwitten. Eiwitten van zowel plantaardige als dierlijke oorsprong zijn essentieel voor de hormoonproductie [34]
  • Voeding rijk aan micronutriënten. Vitaminen en mineralen, zoals zink, selenium, ijzer, vitamine A, D, E en K, en de B-vitaminen zijn essentieel in het ondersteunen van hormonale processen [34]
  • Vermijden van transvetten en bewerkte voedingsmiddelen. Deze vetten verstoren de hormoonbalans en verhogen het risico op ontstekingen [34]
  • Vermijden van geraffineerde suikers en snelle koolhydraten. Hoge insulinespiegels en insulineresistentie verstoren namelijk de HPG-as. Dit verbetert eveneens gewichtsbeheersing en verlaagt het risico op obesitas en gerelateerde vruchtbaarheidsproblemen [34]
  • Vermijden van alcohol. Alcohol verhoogt oestrogeen en verlaagt testosteron. Alcohol kan het aromatase enzym stimuleren, waardoor er te veel omzetting is van testosteron naar estradiol. Alcohol ondermijnt de normale functie van de HPG-as [34] 
  • Bewustwording van  fyto-oestrogeeninname. Peulvruchten (vooral soja), zaden (als lijnzaad) en in mindere mate fruit, groenten en granen bevatten fyto-oestrogenen die structureel gezien een gelijkenis vertonen met endogene hormonen en lichaamseigen oestrogeenspiegels kunnen beïnvloeden [35]. Wees hier alert op en pas op met een te hoge inname, vooral bij hormonale klachten als oestrogeendominantie.
  • Dagelijkse blootstelling aan de zon en daglicht. Dit is essentieel om vitamine D aan te kunnen maken. Lage vitamine D-spiegels worden in verband gebracht met verlaagde en verstoorde hormoonspiegels en onvruchtbaarheid[36].
  • Bioritme. Een goed bioritme ondersteunt de ritmische productie van hormonen en een juiste energiebalans [37].
  • Sporten en beweging. Regelmatige lichaamsbeweging kan leiden tot hogere testosteronspiegels bij mannen en een verbeterde hormonale regulering van de menstruatiecyclus bij vrouwen [38].
  • Stressreductie. Een actieve HPA-as ondermijnt namelijk de HPG-as [39].
  • Ontspanning. Ontspanningstechnieken zoals mindfulness, meditatie en yoga kunnen het cortisolniveau verlagen en de functie van de HPG-as verbeteren [40].
  • Minimaliseren van blootstelling aan hormoonverstorende chemicaliën. Deze komen voor in plastics, pesticiden en persoonlijke verzorgingsproducten [41]. Deze stoffen kunnen de hormonale signalering ontregelen en de normale werking van de HPG-as verstoren

Gerelateerde bouwstoffen

  • Omega 3-vetzuren. Omega 3-vetzuren ondersteunen de cholesterolproductie en geslachtshormoonsynthese [42]. Ze fungeren daarnaast als bouwstof voor celmembranen van eierstokken en testikels, waardoor hormonen efficiënter opgenomen en afgegeven kunnen worden. Bij mannen verbeteren omega 3-vetzuren de spermakwaliteit en bij vrouwen de ontwikkeling van gezonde eicellen [34]. Ze staan daarmee aan de basis van vruchtbaarheid.
  • Vitamine D. Vitamine D fungeert als een hormoon en is cruciaal voor de productie van geslachtshormonen en de functionaliteit van het voortplantingsstelsel [43]. Vitamine D stimuleert de afgifte van GnRH en daarmee de oestrogeen- en testosteronsynthese. Het ondersteunt ook de spermatogenese, eicelontwikkeling en menstruele cyclus. Het is bovendien essentieel tijdens zwangerschap en lactatie [44].
  • Zink. Zink is een belangrijk mineraal voor zowel de mannelijke als vrouwelijke  vruchtbaarheid [45]. Zink is nodig voor de enzymen die cholesterol omzetten naar testosteron. De testikels en prostaat bevatten hoge concentraties zink. Ook is het in hoge concentraties aanwezig in de staart van zaadcellen waar het bijdraagt aan de beweeglijkheid en kwaliteit [46]. Bij vrouwen is zink van belang voor de productie van oestrogeen en progesteron. Het ondersteunt daarnaast de rijping van eicellen en de ovulatie en maakt zichzelf daarmee onmisbaar in de vruchtbare leeftijd van de vrouw [47].  
  • B vitaminen. De B vitaminen, waaronder vitamine B1, B6, B9 (foliumzuur) en B12 zijn cruciaal voor het behouden van een gezonde HPG-as. Deze vitamines dragen bij aan verschillende fysiologische processen, waaronder de synthese van geslachtshormonen, neurotransmitters, eiwitten en enzymen. Ze zijn uitermate belangrijk voor de energiestofwisseling en mogelijkheid tot voortplanten. Bovendien bevorderen vitamine B6, foliumzuur en vitamine B12 samen de homocysteïneomzetting in het lichaam. Hoge homocysteïnespiegels worden in verband gebracht met onvruchtbaarheid. Bij een zwangerschap speelt vooral foliumzuur een rol in het voorkomen van neurale buisdefecten bij het ongeboren kind. 
  • Selenium. Selenium is een essentieel spoorelement dat helpt bij de omzetting van cholesterol in geslachtshormonen. Het is een krachtige antioxidant en biedt eicellen en zaadcellen bescherming tegen oxidatieve schade [48]. Bij mannen stimuleert selenium de spermatogenese, beweeglijkheid van zaadcellen en de normale ontwikkeling van testikels. Bij vrouwen reguleert het de oestrogeenbalans en is het van belang voor een gezonde zwangerschap. 

Begrippenlijst

Gonaden

Geslachtsklieren

Homeostase

Stabiele situatie waarin verschillende regelsystemen nauw met elkaar samenwerken om interne omstandigheden stabiel te houden, ondanks veranderingen in de omgeving. Het draait om het handhaven van een constant intern evenwicht.

Referenties

[1] Hiller-Sturmhöfel S, Bartke A. The endocrine system: an overview. Alcohol Health Res World 1998;22:153–64.

[2] Grégoire L, Straaten-Huygen A van, Trompert RJ, Hol S. Anatomie en fysiologie van de mens. ThiemeMeulenhoff; 2014.

[3] Schulster M, Bernie AM, Ramasamy R. The role of estradiol in male reproductive function. Asian J Androl 2016;18:435–40. https://doi.org/10.4103/1008-682X.173932.

[4] Lucaccioni L, Trevisani V, Boncompagni A, Marrozzini L, Berardi A, Iughetti L. Minipuberty: Looking Back to Understand Moving Forward. Front Pediatr 2020;8:612235. https://doi.org/10.3389/fped.2020.612235.

[5] Dufour S, Quérat B, Tostivint H, Pasqualini C, Vaudry H, Rousseau K. Origin and Evolution of the Neuroendocrine Control of Reproduction in Vertebrates, With Special Focus on Genome and Gene Duplications. Physiol Rev 2020;100:869–943. https://doi.org/10.1152/physrev.00009.2019.

[6] Atwood CS, Meethal SV, Liu T, Wilson AC, Gallego M, Smith MA, et al. Dysregulation of the hypothalamic-pituitary-gonadal axis with menopause and andropause promotes neurodegenerative senescence. J Neuropathol Exp Neurol 2005;64:93–103. https://doi.org/10.1093/jnen/64.2.93.

[7] Salem AM. Variation of Leptin During Menstrual Cycle and Its Relation to the Hypothalamic-Pituitary-Gonadal (HPG) Axis: A Systematic Review. Int J Womens Health 2021;13:445–58. https://doi.org/10.2147/IJWH.S309299.

[8] Sliwowska JH, Fergani C, Gawałek M, Skowronska B, Fichna P, Lehman MN. Insulin: its Role in the Central Control of Reproduction. Physiol Behav 2014;0:197–206. https://doi.org/10.1016/j.physbeh.2014.05.021.

[9] Lampiao F, Agarwal A. The role of insulin and leptin in male reproduction. Arch Med Sci 2009.

[10] Childs GV, Odle AK, MacNicol MC, MacNicol AM. The Importance of Leptin to Reproduction. Endocrinology 2020;162:bqaa204. https://doi.org/10.1210/endocr/bqaa204.

[11] Acevedo-Rodriguez A, Kauffman AS, Cherrington BD, Borges CS, Roepke TA, Laconi M. Emerging insights into Hypothalamic-pituitary-gonadal (HPG) axis regulation and interaction with stress signaling. J Neuroendocrinol 2018;30:e12590. https://doi.org/10.1111/jne.12590.

[12] Xie Q, Kang Y, Zhang C, Xie Y, Wang C, Liu J, et al. The Role of Kisspeptin in the Control of the Hypothalamic-Pituitary-Gonadal Axis and Reproduction. Front Endocrinol (Lausanne) 2022;13:925206. https://doi.org/10.3389/fendo.2022.925206.

[13] Smith MJ, Jennes L. Neural signals that regulate GnRH neurones directly during the oestrous cycle. Reproduction 2001;122:1–10. https://doi.org/10.1530/rep.0.1220001.

[14] Mbiydzenyuy NE, Qulu L-A. Stress, hypothalamic-pituitary-adrenal axis, hypothalamic-pituitary-gonadal axis, and aggression. Metab Brain Dis 2024;39:1613–36. https://doi.org/10.1007/s11011-024-01393-w.

[15] Kyrou I, Tsigos C. Chronic stress, visceral obesity and gonadal dysfunction. Hormones (Athens) 2008;7:287–93. https://doi.org/10.14310/horm.2002.1209.

[16] Handa RJ, Weiser MJ. Gonadal steroid hormones and the hypothalamo-pituitary-adrenal axis. Front Neuroendocrinol 2014;35:197–220. https://doi.org/10.1016/j.yfrne.2013.11.001.

[17] Chen Y, Chen Y, Xia F, Wang N, Chen C, Nie X, et al. A Higher Ratio of Estradiol to Testosterone Is Associated with Autoimmune Thyroid Disease in Males. Thyroid 2017;27:960–6. https://doi.org/10.1089/thy.2016.0661.

[18] Kumar A, Shekhar S, Dhole B. Thyroid and male reproduction. Indian J Endocrinol Metab 2014;18:23–31. https://doi.org/10.4103/2230-8210.126523.

[19] Brown EDL, Obeng-Gyasi B, Hall JE, Shekhar S. The Thyroid Hormone Axis and Female Reproduction. International Journal of Molecular Sciences 2023;24:9815. https://doi.org/10.3390/ijms24129815.

[20] Tenuta M, Carlomagno F, Cangiano B, Kanakis G, Pozza C, Sbardella E, et al. Somatotropic-Testicular Axis: A crosstalk between GH/IGF-I and gonadal hormones during development, transition, and adult age. Andrology 2021;9:168–84. https://doi.org/10.1111/andr.12918.

[21] Yang J, Zhang X, Liu Z, Yuan Z, Song Y, Shao S, et al. High-Cholesterol Diet Disrupts the Levels of Hormones Derived from Anterior Pituitary Basophilic Cells. J Neuroendocrinol 2016;28:12369. https://doi.org/10.1111/jne.12369.

[22] Palmisano BT, Zhu L, Stafford JM. Estrogens in the Regulation of Liver Lipid Metabolism. Adv Exp Med Biol 2017;1043:227–56. https://doi.org/10.1007/978-3-319-70178-3_12.

[23] Inaraja V, Thuissard I, Andreu-Vazquez C, Jodar E. Lipid profile changes during the menopausal transition. Menopause 2020;27:780–7. https://doi.org/10.1097/GME.0000000000001532.

[24] Thirumalai A, Rubinow KB, Page ST. An update on testosterone, HDL and cardiovascular risk in men. Clin Lipidol 2015;10:251–8. https://doi.org/10.2217/clp.15.10.

[25] Leisegang K, Bouic PJD, Menkveld R, Henkel RR. Obesity is associated with increased seminal insulin and leptin alongside reduced fertility parameters in a controlled male cohort. Reprod Biol Endocrinol 2014;12:34. https://doi.org/10.1186/1477-7827-12-34.

[26] Moschos S, Chan JL, Mantzoros CS. Leptin and reproduction: a review. Fertil Steril 2002;77:433–44. https://doi.org/10.1016/s0015-0282(01)03010-2.

[27] Roa J, Tena-Sempere M. Connecting metabolism and reproduction: roles of central energy sensors and key molecular mediators. Mol Cell Endocrinol 2014;397:4–14. https://doi.org/10.1016/j.mce.2014.09.027.

[28] Biernacka-Bartnik A, Kocełak P, Owczarek AJ, Choręza PS, Markuszewski L, Madej P, et al. The cut-off value for HOMA-IR discriminating the insulin resistance based on the SHBG level in women with polycystic ovary syndrome. Front Med (Lausanne) 2023;10:1100547. https://doi.org/10.3389/fmed.2023.1100547.

[29] Segner H, Verburg-van Kemenade BML, Chadzinska M. The immunomodulatory role of the hypothalamus-pituitary-gonad axis: Proximate mechanism for reproduction-immune trade offs? Dev Comp Immunol 2017;66:43–60. https://doi.org/10.1016/j.dci.2016.07.004.

[30] DeBoer MD, Thayu M, Griffin LM, Baldassano RN, Denson LA, Zemel BS, et al. Increases in Sex Hormones during Anti-Tumor Necrosis Factor α Therapy in Adolescents with Crohn’s Disease. J Pediatr 2016;171:146-152.e1-2. https://doi.org/10.1016/j.jpeds.2016.01.003.

[31] Moulton VR. Sex Hormones in Acquired Immunity and Autoimmune Disease. Front Immunol 2018;9:2279. https://doi.org/10.3389/fimmu.2018.02279.

[32] Chaudhari N, Dawalbhakta M, Nampoothiri L. GnRH dysregulation in polycystic ovarian syndrome (PCOS) is a manifestation of an altered neurotransmitter profile. Reproductive Biology and Endocrinology 2018;16:37. https://doi.org/10.1186/s12958-018-0354-x.

[33] Del Río JP, Alliende MI, Molina N, Serrano FG, Molina S, Vigil P. Steroid Hormones and Their Action in Women’s Brains: The Importance of Hormonal Balance. Front Public Health 2018;6:141. https://doi.org/10.3389/fpubh.2018.00141.

[34] Łakoma K, Kukharuk O, Śliż D. The Influence of Metabolic Factors and Diet on Fertility. Nutrients 2023;15:1180. https://doi.org/10.3390/nu15051180.

[35] Domínguez-López I, Yago-Aragón M, Salas-Huetos A, Tresserra-Rimbau A, Hurtado-Barroso S. Effects of Dietary Phytoestrogens on Hormones throughout a Human Lifespan: A Review. Nutrients 2020;12:2456. https://doi.org/10.3390/nu12082456.

[36] Chu C, Tsuprykov O, Chen X, Elitok S, Krämer BK, Hocher B. Relationship Between Vitamin D and Hormones Important for Human Fertility in Reproductive-Aged Women. Front Endocrinol 2021;12. https://doi.org/10.3389/fendo.2021.666687.

[37] Shao S, Zhao H, Lu Z, Lei X, Zhang Y. Circadian Rhythms Within the Female HPG Axis: From Physiology to Etiology. Endocrinology 2021;162:bqab117. https://doi.org/10.1210/endocr/bqab117.

[38] Cano Sokoloff N, Misra M, Ackerman KE. Exercise, Training, and the Hypothalamic-Pituitary-Gonadal Axis in Men and Women. Front Horm Res 2016;47:27–43. https://doi.org/10.1159/000445154.

[39] Phumsatitpong C, Wagenmaker ER, Moenter SM. Neuroendocrine interactions of the stress and reproductive axes. Frontiers in Neuroendocrinology 2021;63:100928. https://doi.org/10.1016/j.yfrne.2021.100928.

[40] Patel A, Sharma PSVN, Kumar P. Application of Mindfulness-Based Psychological Interventions in Infertility. J Hum Reprod Sci 2020;13:3–21. https://doi.org/10.4103/jhrs.JHRS_51_19.

[41] Varticovski L, Stavreva DA, McGowan A, Raziuddin R, Hager G. Endocrine Disruptors of Sex Hormone Activities. Mol Cell Endocrinol 2022;539:111415. https://doi.org/10.1016/j.mce.2021.111415.

[42] Hu J, Zhang Z, Shen W-J, Azhar S. Cellular cholesterol delivery, intracellular processing and utilization for biosynthesis of steroid hormones. Nutr Metab (Lond) 2010;7:47. https://doi.org/10.1186/1743-7075-7-47.

[43] Anagnostis P, Karras S, Goulis DG. Vitamin D in human reproduction: a narrative review. Int J Clin Pract 2013;67:225–35. https://doi.org/10.1111/ijcp.12031.

[44] Mansur JL, Oliveri B, Giacoia E, Fusaro D, Costanzo PR. Vitamin D: Before, during and after Pregnancy: Effect on Neonates and Children. Nutrients 2022;14:1900. https://doi.org/10.3390/nu14091900.

[45] Te L, Liu J, Ma J, Wang S. Correlation between serum zinc and testosterone: A systematic review. J Trace Elem Med Biol 2023;76:127124. https://doi.org/10.1016/j.jtemb.2022.127124.

[46] Fallah A, Mohammad-Hasani A, Colagar AH. Zinc is an Essential Element for Male Fertility: A Review of Zn Roles in Men’s Health, Germination, Sperm Quality, and Fertilization. J Reprod Infertil 2018;19:69–81.

[47] Garner TB, Hester JM, Carothers A, Diaz FJ. Role of zinc in female reproduction. Biol Reprod 2021;104:976–94. https://doi.org/10.1093/biolre/ioab023.

[48] Lima LG, Santos AAMD, Gueiber TD, Gomes RZ, Martins CM, Chaikoski AC. Relation between Selenium and Female Fertility: A Systematic Review. Rev Bras Ginecol Obstet 2022;44:701–9. https://doi.org/10.1055/s-0042-1744288.